Średnica rozpiętości łopatek rotoru elektrowni przewyższa 80 metrów, a moc turbiny wynosi 2,3 megawata. Stalowa rura wieży wchodzi pod wodę na głębokość 100 metrów i napełniona jest balastem ze żwiru i wody. Trzy liny, przymocowane do dna na głębokości 220 metrów, utrzymują konstrukcję w miejscu. Z ziemią jest ona połączona 13-kilometrowym kablem.
StatoilHydro zamierza badać prace tej elektrowni na wiatr przez dwa lata, aby w przyszłości zwiększyć ekonomiczną i energetyczną efektywność projektu oraz umożliwić seryjną produkcję takich obiektów.
Główne powody rozwoju pływających elektrowni na wiatr – to występowanie bardziej stabilnych strumieni wiatru nad morzem i konieczność uwolnienia na lądzie terenów dla działalności gospodarczej. Z rozwojem tej technologii wiązana jest także nadzieja na rozwiązanie problemu tzw. wizualnego i szumowego "zanieczyszczenia" powodowanego przez wiatraki.
Źródło: www.naukawpolsce.pap.pl